پاسخ از حجت الاسلام سیدعلیرضا تراشیون (کارشناس و مشاور تربیتی کودک و نوجوان):

یک نکته مهم این است که وقتی می‌‌‌‌‌‌خواهیم خانه‌ خود را عوض کنیم، باید پارامترهایی را در نظر بگیریم؛ از جمله این‌که که ببینیم بچّه‌های هم سن و سال فرزند ما در آن محل وجود دارند یا نه.
به عنوان مثال، در محلّه‌های قدیمی معمولاً میانگین سنّی ساکنان آن بالاست؛ لذا ما نمی‌توانیم برای فرزند خود در آن‌جا همبازی پیدا کنیم. پس باید به محلّه‌ای برویم که ساکنان آن جوان‌ترند؛ زیرا معمولاً زوج‌های جوان بچّه‌های ۳ یا ۴ ساله دارند.

راهکارها:
در برخی موارد به والدین حق می‌دهیم که نگران هم‌بازی فرزندانشان باشند؛ زیرا گاهی اوقات همسایه‌ها از لحاظ فرهنگی با ما هم‌خوانی ندارد و در مسجد هم بچّه‌ی هم سنّ فرزند ما یافت نمی‌شود؛ در این صورت، دو راهکار توصیه می‌شود:

الف. ارتباط با فامیل
 اوّلین توصیه این است که ارتباط خود را با فامیل‌ و اقوامی که بچّه‌های هم سن و سال دارند، بیشتر کنیم.

ب. همبازی شدن والدین
توصیه‌ی دوم این است که خود والدین یک مقدار زبان کودکی به خود بگیرند و با فرزندان خود شروع به بازی کردن کنند؛ خصوصاً بازی‌هایی که می‌دانند فرزندشان دوست دارد. به این ترتیب، یک همبازی مناسب برای آن‌ها شوند تا به حدّی آن خلاء را پر کنند.